دوری از لب های تو مثل زندگی در یک بیابان بی آبُ علف است
آنجا نه آبی عطشم را بر طرف میکند
اینجا بدون تو، نه لبی لب های مرا خیس میکند

تــــو

بایــــد باشی تا لب هایت مرا سیرابم کند ...

به سلامتی تو که وقتی بغلت کردم تمام تنم لرزید!

نه واسه خوشحالی یا عشق بازی !

واسه ترس از فرداهای بدون تو!

.

دستهایم را تا ابرها بالا برده ای

و ابرها را تا چشمهایم پایین

عشق را در کجای دلم …..

پنهان کرده ای که :

هیچ دستی به آن نمیرسد !

تو بخواب...
من
تمامِ شب هایِ با تو بودن را
بايد بيدار باشم...
هر شب
هزاران بوسه نذرت کرده ام ...
من ميبوسمت
خدا می شمارد ...
يک ،دو ،سه ...

..

همیشه باید کسی باشد
تا بغض‌هایت را قبل از لرزیدن چانه‌ات بفهمد
باید کسی باشد
... ... که وقتی صدایت لرزید بفهمد
که اگر سکوت کردی، بفهمد
کسی باشد
که اگر بهانه‌گیر شدی بفهمد
کسی باشد
که اگر سردرد را بهانه آوردی برای رفتن و نبودن
بفهمد به توجهش احتیاج داری
بفهمد که درد داری
که زندگی درد دارد
که دلگیری
بفهمد که دلت برای چیزهای کوچکش تنگ شده است
بفهمد که دلت برای قدم زدن زیرِ باران
برایِ بوسیدنش
برایِ یك آغوشِ گرم تنگ شده است
همیشه باید کسی باشد

همیشه...!

..

بالا بروی .. پایین بیایی ... بی فایده است ؛
من تو را همین جا
میان بازوانم ، در آغوشم می خواهم ... با یک بوسه...
;
در سرزمین ـ تن ـ من خبری از دموکراسی نیست ...

..

تلخ است ، تلخ ِ تلخ، این زندگی
اما
''لــب هایـــت ''
عجب تعادلی برقرار کرده است
شیرین است ، شیرین ِ شیرین، در برابر این زندگی

.

وقتی زنی عــاشـق میشود،
دستــِـ خـودش نیستــ ؛
بــا صـدای آرام صـحـبـتــ میکند . . .
عـشـوه هـایـش بـیـشـتــر میشود . . .
حـسـادت زنــانــه میکند . . . چـون نمیخواهد کـسی حـتـی بـــه عـشـقـش نـگاه کـنـد،
هـمـیـشــه میگویـــد تــــو مــال مــن هـسـتـی !

دوستــ دارد عشقش، از پشتــ دستانش را دور بـدنـش حـلـقـه کند، گـردنش را بـبوسـد . .
چشمانش خــُـمـار میشود.
به آرامی گـوشـه ی لـبـش را گـــاز میگیرد . . .
صدایش میلرزد، زیر لب میگوید دوستـتــ دارم !
زن میداند کــه وجودش با عشق کامل تر میشود . . .
و
بــا بــوســـه ای عاشقانــه بــه اوج آرامــش میرسد . . .

..

دوستـــ مـﮯدارَمـَشـــ... اَمـّـا...

مــﮯتَـرسَمـــ بـگویــَـمــ و بگــویـَد : " مرســــﮯ!! "

یــا بگویـَد بــﮧ اینــ دَلـیـلـــ و آטּ دَلـیـلــ دوسـتَـمــ نَـدارَد ...

یــا چـﮧ مـﮯدانـَمـــ ...

مثـلـــِ خیــلـﮯهـا بگـویـَد لیـاقَـتـَمــ بـیـشـتـَر اَز ایــטּ حَرفـهاسـتــ...

مـــﮯتـَرسـَمــ اَز اینــڪـﮧ
هَـر چـیـزﮮ بـگویـَـد جُـز:

" مــَــטּ هـَمــ دوســتـَـتـــ دارَمــ"

من هر کجا که باشم ...
تو هر کجا که باشی ...
تقدیر خودش تن ها را برای به آغوش کشیدن و لب ها را برای یک بوسه به هم میرساند ...

ﻭﻗﺘــﯽ ﮐﻪ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺳـَﺮﺍﺯﯾﺮ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ ...

ﻭ ﺩﻟــــــــﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ

ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪِ ﺗﮑﯿـــﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺷـــﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻣﻢ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ..! ♥♥

..

" توش چی دیدی که عاشقش شدی؟؟"
آخه مگه اینم سواله که می پرسی...
اگه قرار بود توام ببینی که تو عاشقش می شدی...

..

آغوشی باش و مرا به اندازه ی تمام اشتباهاتم بغل کن ،
بدون آنکه حرفی میانمان رد و بدل شود ،
فقط نگاه باشد و نفس ،
زندگی آنقدرها دوام نمی آورد ،
همین حالا هم دیر است..!

..

تقدير من فقط با تك تك بوسه هاي تو بر روي پيشاني ام نوشته شده... تو بايد باشي تا با لب هايت آن رابراي من رقم بزني ...

..

لحظه قشنگيه وقتي اوني که عاشقشي نیمه شب از پشت بغلت ميکنه...
اروم دستاشو حلقه ميکنه دورتو..
نفساي گرمش ميخوره به گردنت و آروم زيره گوشت زمزمه مي کنه : " دوستت دارم"

و معنا داده ای به زندگی ام ، پرواز دادی به بالهای خسته ام ،

تو مرا نجات دادی ، به من نفس دادی، دستهایم را گرفتی ،

عاشقی را به من یاد دادی ،

به من شوق پرواز دادی، لبخند به لبانم هدیه دادی ،

تو به من همه چیز دادی و اینگونه من صاحب دنیا شدم و دنیای من شدی تو....

از این احساس بیرون نمی آیم ،

وقتی با توام تا ابد از دلت بیرون نمی آیم ، چه جایی بهتر از قلب تو ،

عشق را خلاصه میکنم در نگاه مهربان تو...

کاش این فصلهای با تو بودن هیچگاه نمیگذشت

همیشه دلم میخواهد به هیچ چیز جز در کنار تو بودن فکر نکنم ،

تنها حس کنم گرمای وجودت را ،

بشنوم صدای مهربان تپشهای قلبت را ....

دوست دارم

..

بی شک " آغوش تو " هشتمین عجایب دنیاست
واردش که میشوی زمان بی معنامیشود ،
هیچ بُعدی ندارد ،
بی آنکه نفس بکشی روحت تازه میشود !
تمام ثروت دنیا را به یک وجبش نخواهم بخشید...

.

من عاشق این سوالم :
من کجای زندگیتم ؟
بعد طرف بگه : خره تو خود زندگیمی ...

..

در آغوشت که جا میگیرم ، عمیق تر گناه میکنم !
من این جهنم را که هوای بهشتی دارد ...
با هزاران بهشت خدا که بی تو هوای جهنم دارد ، عــــوض نــمــیـــکـــنــــم ...!

..

بوسه ات بهانه اي بود برايت تا لمس كني آن سي و دو دندانِ برفيه سردم را با زبان گرمت
و چه تضاد شيريني داشت اين حس ...


..